...Μια μαυρίλα πλάκωνε τον ελληνικό ορίζοντα. Κανείς δεν ήξερε τι θα

έφερνε η αύριο και πώς θα ξεφεύγαμε από τη σιδερένια τανάλια που μας

έσφιγγε. Κείνοι που ένιωθαν βρίσκονταν στις φυλακές και τα ξερονήσια. Κι

εδώ πρέπει να στιγματιστεί μια άλλη ατιμία των ανθρώπων της 4ης

Αυγούστου, που φεύγοντας, τους παράδωσε στα χέρια των καταχτητών.
Μια

άλλη μερίδα πού ένιωθε, ασχολούνταν με τις μαύρες και άσπρες αγορές.

Έτσι, όλο το βάρος έπεσε πάνω σε μια χούφτα ανθρώπων, απ' αυτούς που

τρώγανε καρπαζιές μέσα στα αστυνομικά μπουντρούμια και τις ασφάλειες, μα

που φλέγονταν από ηρωισμό και ανδρεία και μέσα τους υπήρχε μια ζεστή

ελληνική καρδιά κι έτρεχε στις φλέβες τους πραγματικό ελληνικό αίμα.

Αυτοί άναψαν το δαυλό κι έδωσαν το σύνθημα για τον ξεσηκωμό του Έθνους.

Αυτοί που δώσανε το κουράγιο στους Έλληνες. Αυτοί που δημιούργησαν τη

νέα Φιλική Εταιρία: το ΕΑΜ...