Το διήγημα "Μια αξιοθρήνητη ιστορία" του Φ. Μ. Ντοστογιέφκσι εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1862. Το διήγημα αυτό αποτελεί σκληρή σάτυρο για τους γραφειοκρατικούς παράγοντες της περιόδου των φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων στις αρχές του 1860.
Ο συγγραφέας δεν πίστευε στην ειλικρίνεια των δηλώσεων των παραγόντων της υψηλής κοινωνίας για την ετοιμότητά τους να προσφέρουν βοήθεια στον απλό λαό, να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της κοινωνικής προόδου, στην εδραίωση των αρχών του ανθρωπισμού.
Το κύριο πρόσωπο της ιστορίας είναι η μορφή του στρατηγού Πραλίνσκι, ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του πρόσωπο του ανθρωπισμού, οπαδό των καινούργιων φιλελεύθερων ιδεών. Όμως ένα δυσάρεστο γεγονός επιβεβαιώνει τα λεγόμενα του "οπισθοδρομικού"Νικιφόροφ, πως ο Πραλίνκσι "δεν θα αντέξει" τον ρόλο που έχει αναλάβει.
Ο Φ. Μ. Ντοστογιέφκσι οδηγεί τον αναγνώστη στο συμπέρασμα πως οι φιλελεύθερες ιδέες των παρόμοιων "πρακτικών" ανθρώπων με τις νέες αντιλήψεις, δεν συμβαδίζουν με την ίδια τους τη φύση, η οποία φανερώνεται μέσα από τις πράξεις τους.