Θεσσαλονίκη, Ιούνιος 1916

Η πολύβουη γειτονιά ξυπνούσε. Ένας πλανόδιος πωλητής, ένας εβραίος έμπορος, ένα κάρο που το έσερναν βόδια φορτωμένο με πραμάτεια, σαν όργανα συμφωνίας, πρόσθεταν από μία νότα για να ακούγεται αρμονικά αυτή η πρωινή δήλωση ζωής. Η γειτονιά ήταν κάθε μέρα ζωντανή. Η πόλη το ίδιο. Στους λιθόστρωτους δρόμους της περνούσαν άνθρωποι κάθε φυλής, κάθε εθνικότητας. Αιώνες τώρα, η πόλη αυτή είναι το επίκεντρο. Η θάλασσά της κάθε μέρα έφερνε και έπαιρνε νέους ανθρώπους από ξένες χώρες. Η διαφορά της από άλλες είναι πως τους δεχόταν όλους, σαν παγκόσμιο πολύχρωμο ψηφιδωτό. Τα διώροφα κοκκινωπά κτίρια που ήταν διάσπαρτα στη γειτονιά, άρχισαν να ζεσταίνονται από τις πρωινές ακτίνες του ήλιου...